ÖZET
Adil toplum her bireyin bütünüyle eşitlendiği bir toplum olmadığı gibi, sosyal adalet alanındaki akademik literatür de mutlak eşitlikçiliğe sıkışmış bir adalet tanımı üzerine kurulu değildir. İlgili alandaki akademik literatüre bakıldığında görülebileceği gibi, sosyal adalet kuramları mutlak eşitlikçiliği öneren kuramlar değil, eşitsizliklere dönük sosyolojik bakış açısından beslenen ve bu eşitsizliklerin hangi sosyal, ekonomik, siyasal ve kurumsal koşullar altında etik olarak gerekli ve arzu edilir olduğunu açıklamayı hedefleyen, rekabet halinde ve çatışan normatif siyasal bakış açılarıdır. Bu çalışma, sosyal adalet kuramlarının söz konusu bu temel niteliğinin, belirleyici özelliği adil toplumun tesisine hizmet etmek olan sosyal hizmet ve sosyal politika disiplinleri dahilinde, Türkiye’de yayınlanan hakemli akademik makaleler tarafından ne ölçüde benimsendiğini araştırmayı amaçlamaktadır. Bu amaçtan yola çıkarak, sosyal adalet kavramını içeren hakemli dergi makalelerini eleştirel bir gözle incelemek için sistematik literatür taraması (n=184) ve nitel içerik analizinden (n=62) oluşan çift katmanlı bir metodoloji kullanılmıştır. Analizler, bazı diğer bulgularının yanında, Türkiye’de (1) sosyal adalet kavramının esasen insan hakları ve refah gibi bazı genel kavramlarla birlikte popüler akademik jargonun bir parçası olarak ele alındığını; (2) ikisi arasında önemli ayrımlar olmasına rağmen sosyal adalet ve eşitlik kavramlarının birbirinin yerine kullanıldığını ve (3) ilgili literatürdeki birbirleriyle rekabet halinde ve çatışan normatif perspektifleri göz ardı eden bütünleşik/homojen bir adil toplum anlayışının hakim olduğunu göstermektedir.