ÖZET
Bu makale, uluslararası sistemin iç politikaya karşı baskın olduğu yönündeki realist varsayımı eleştirmektedir. Realist geleneğin son versiyonu olarak değerlendirilebilecek neoklasik realizm, dış politika kurumlarını iç politikanın ara değişkenleri olarak ele alarak sistemin baskın rolü varsayımını korurken, sistemle iç politikayı bütünleştiren yaklaşımı nedeniyle bu eleştiri için verimli bir analitik çerçeve sunmaktadır. Ancak bu makale, uluslararası kurumların da sistemin ara değişkenleri olarak değerlendirilmesi ve sistemle iç politika arasında hiyerarşik bir ilişki yerine bir etkileşim mekanizması kurulması gerektiğini önermektedir. Bu amaca ulaşmak için makale, neoklasik realizmin sistem-iç politika ilişkisindeki analitik çerçevelerine üç yenilik önermektedir: 1) Devletlerin sınıflandırılmasını eklemek, 2) Sistemle iç politika arasındaki etkileşim mekanizmasının işleyişini eklemek ve 3) uluslararası baskıyı yeniden tanımlamak. Bu makale, 7 Ekim’de Gazze’de gerçekleşen Aksa Tufanı Operasyonu’nu takip eden uluslararası siyasal süreci bir örnek olay olarak ele almakta ve ABD iç siyasetinin sistem üzerindeki baskılarının sistem ve iç siyaset arasındaki etkileşim mekanizması açısından nasıl sonuçlar doğurduğunu tartışmaktadır.