ÖZET
11 Eylül 2001 saldırıları ile 2010’da başlayan Arap ayaklanmaları arasındaki süreçte Ortadoğu’daki Arap ülkelerine yönelik uluslararası demokrasi yayma faaliyetlerinde çarpıcı bir artış olmasına rağmen bölgedeki otoriter rejimler paradoksal olarak kendilerini daha da tahkim ettiler. Bu makale bu muammalı gelişmeyi tahlil etmek için Arap Ortadoğusu’na yönelik demokrasi yayma faaliyetlerini bir uluslararası rejim olarak ele alıyor. Bu uluslararası demokrasi yayma rejiminin kurucu normlarını, prosedürlerini, ve kurumlarını değerlendiren makale, bu rejimin zayıf nitelikte olmasının ‘ters beliren özellikler’ olarak adlandırdığım, herbir demokrasi yayma girişimi anlamında tekil parçalara indirgenemeyen çelişik sistemik sonuçlar ürettiğini savunuyor.