ÖZET
Bu yazıda, İran’daki çağdaş devrim sonrası Müslüman entelektüellerin ahlaki bir sorunu ele alınmaktadır. Geleneksel İslami öğretilere göre, ahlak, insanların bu dünyevi dünyayı aşmalarını sağlar ve erdemlerini geliştirme yollarını gösterir. Çağdaş İranlı Müslüman entelektüellerin çoğu bu amaca ulaşmanın yolunu açmaya çalıştı. Öncelikle İranlı Müslüman entelektüellerin, erdem ahlakını mümkün olan en iyi ahlaki normatif teori olarak ele aldıklarını ifade ettikten sonra, erdem ahlakının insan hakları ve demokrasi gibi politik alandaki modern sorunlarımızı çözmede başarısız olduğunu iddia ediyoruz. Ayrıca, erdem ahlakının, zayıf iradeli ortalama insanlar için iyi bir teori olmadığını savunuyoruz. Makalenin en önemli sonuçlarından biri, genel olarak faydacılığın ve özel olarak fayda prensibinin, modern sorunlara daha iyi bir çözüm olacağıdır. Biz şuna inanıyoruz ki bu mesele devrim sonrası Müslüman entelektüellerin gözünden kaçmaktadır. Bununla birlikte, bu amaca ulaşmak için faydacılığın farklı versiyonları arasında kural-faydacılığının daha uygun olduğunu ileri sürmekteyiz.